Via Henk van Hemert hoorde ik van de winter op de ijsbaan van het initiatief om van Parijs naar Nieuwaal te Skeeleren.
Melde me spontaan aan, ondanks dat ik de laatste jaren nauwelijks op de skeelers had gestaan. De meeste jongens welke meedoen ken ik goed uit de beginjaren van het skeeleren en natuurlijk de ijsbaan in Breda en de Weissensee. Met Gijs, naar wie de stichting is vernoemd skeelerde ik ook van Den Helder naar Nieuwaal , trainde ik op de baan in Brakel en werden regionale wedstrijden geskeelerd. Van kleine jonge werd het een boom van een vent. Ik sprak en zag Gijs nog weleens op de ijsbaan in Breda. Telkens als we nu met de groep gaan trainen is het weer slikken, zeker omdat ook Wim zijn vader en Bertine zijn zus mee skeeleren. In gedachte aan Gijs en het tragisch ongeluk dat hem overkwam, skeeleren we nu voor het goede doel. Confronterend en niet zonder tegenslagen, zo heb ik gemerkt, maar “In de slag van 150” is opgeven geen optie !
